Onuitwisbare indruk
Dit jaar zijn mijn vrouw en ik trotse ouders geworden van onze tweede dochter (Sascha). Gedurende de kraamtijd hebben wij Daisy als kraamverzorgster in huis mogen ontvangen. Vanaf het eerste moment hadden wij al een goede klik met haar en dat is in die 8 dagen niet anders geworden. Van binnenkomst tot vertrek; continu was Daisy bezig (ook uit zichzelf met extra dingen) en stond ze voor ons en voor Sascha klaar. Tegelijk was ze ook in voor een praatje en was ze heel begripvol. Ook was ze erg meedenkend; in de kraamweek moest mijn vrouw plots naar het ziekenhuis in verband met een longontsteking. Kleine Sascha moest ook mee en ging dus voor het eerst naar buiten. Daisy hielp ons niet alleen met het pakken van de spullen en het warm aankleden van Sascha, maar bedacht ook dat (ook al was het een vervelend moment) de eerste keer dat Sascha naar buiten ging/in de Maxi-Cosi zat wel even op de foto vastgelegd moest worden. Zodoende pakte zij de camera en maakte ze een paar foto's. Super dat zij daarbij stil stond! En in het ziekenhuis kwamen we er vervolgens achter dat ze ook nog even wat fruit voor ons in de tas had gestopt, want het kon nog wel eens lang duren allemaal. De 'verloren' uren werden in overleg op een later moment goed gemaakt. Wat een lieve, warme, hardwerkende en zorgzame meid! Wij hebben in die dagen echt heel veel aan haar gehad en ze heeft ons een enorm onbezorgde en ontspannen kraamtijd gegeven. Iets wat wij bij de geboorte van onze eerste dochter (Yinthe) in 2014 nimmer hebben gehad (Yinthe werd een maand te vroeg geboren en heeft gedurende de kraamtijd in het ziekenhuis gelegen, met uiteindelijk nog geen 1,5 dag kraamzorg tot gevolg). Uiteraard hebben wij dit compliment ook aan Daisy gemaakt.
Wat de aanwezigheid van Daisy ook zo prettig (en tevens bijzonder) maakte, is de band/omgang die zij met Yinthe kreeg. Yinthe was op het moment dat Sascha geboren niet thuis. Voor een kind van 2 jaar en 3 maanden is het krijgen van (in dit geval) een zusje niet heel erg te bevatten. De dag na de geboorte van Sascha is Yinthe thuisgekomen en Daisy heeft naast de nodige aandacht aan ons, ook aandacht aan Yinthe besteed. Yinthe is normaal gesproken een kat-uit-de-boom-kijker en wat afstandelijk naar vreemden, maar tussen die twee was heel snel sprake van een band. Yinthe liep echt met Daisy weg. Sterker nog; het gebeurde diverse malen dat Yinthe 's ochtends bij het wakker worden en/of 's avonds voor het naar bed gaan aan ons vroeg 'Daisy nou? Daisy thuis?'
Toen Daisy aan het eind van de kraamperiode vertrok, vonden wij dat oprecht zeer jammer. Daisy was nu echt iemand die wij, ook als persoon, zo zeer waardeerden, dat ze 'een vriendin' van ons had kunnen zijn. Dat klinkt misschien gek, maar zo voelde het wel voor ons. Mijn vrouw en ik vonden het oprecht jammer dat je eigenlijk na zo'n week nooit meer contact met elkaar hebt. Maar ook voor Yinthe vonden wij het jammer, aangezien je echt aan haar merkte dat ze op Daisy gesteld was.
Dat Daisy op Yinthe een zeer positieve, en haast onuitwisbare, indruk heeft achtergelaten, blijkt wel uit het feit dat Yinthe nog weken (en zelfs maanden) later nog spontaan over Daisy begon. Uit het niets, zonder dat mijn vrouw en ik het überhaupt over Daisy of over de geboorte van Sascha hadden, vroeg ze dan weer 'Daisy nou? Daisy thuis?'. Ook de pen waar Daisy mee schreef, de blauwe pen met het logo van 'De Waarden' erop, staat in haar geheugen gekoppeld aan Daisy. Want elke keer als mijn vrouw iets met die pen op wil schrijven, begint ze weer over Daisy. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat dit de laatste paar weken wat minder begint te worden, maar nog steeds hoor je soms uit het niets de naam van Daisy vallen.
Nogmaals dank, ook aan jullie, voor alle goede zorgen.
